Over mij

Ik verslond vanaf mijn 10e jaar al dagboeken. Lange teksten, abstracte meer poëtische zinnen en korte steekwoorden. Daar kregen mijn gedachten plek die nergens anders uitweg konden vinden. Een vol hoofd met dingen die ik aan niemand durfde te vertellen, niemand toevertrouwde, vonden de pen en mijn dagboek werd mijn geheime vriend.

In mijn tienerjaren kwam daar beweging bij als mijn redding. Eerst atletiek: rennen, rennen, rennen tot ik niets meer voelde. De sprint als een verstilde schreeuw. Atletiek vulde zich aan met dans. De vlucht van huis, avonden in de studio en er zo lang mogelijk blijven. Emoties kregen ruimte en zorgde ervoor dat ik niet vastroestte. Het was niet zozeer dat ik bezig was met dansen mijn beroep te maken, maar er ontstond daar in die dansstudio’s wel het bewustzijn dat dansen hetgeen was waar ik de hele dag mee bezig wilde zijn.

Toen het dansen en schrijven minder een tool werden om te overleven, kreeg de artistieke vertaling een steeds grotere rol. Met mensen delen werd belangrijker. Waar eerst alles zich in mijn eigen wereld afspeelde, was het verlangen ontstaan om mezelf met mensen te verbinden, mensen met andere mensen te verbinden en me te verbinden met de wereld om me heen. Erkenning om me een onderdeel te voelen van het hier en nu. Ik begon te staan voor mijn autonome kunstenaarschap. In de hoop daarmee iets los te maken bij mijn publiek.

Rosanna ter Steege (1986) is half Moluks, half Nederlands. Opgroeien binnen twee culturen heeft haar, haar wortels gegeven. Ze studeerde Danstheater Uitvoerend aan de Fontys Hogeschool voor de kunsten waar ze in 2011 met haar diploma op zak het pand verliet. Sindsdien werkt ze als freelance danseres en maker in de wereld van de kunsten. Het schrijven heeft zich vertaald in een eerste autobiografisch boek.