En daar knal ik weer naar beneden
Als ik de afleiding weg laat
Stroomt het nare gevoel naar de oppervlakte
Ik ga ermee zitten
Het voelt zo oncomfortabel
Ik wil vluchten
M’n hoofd zoekt naar verschillende opties van uitwegen
Maar ik duw mezelf continu terug op de stoel
Blijf erbij
Ga niet weg
Laat het toe
Of laat haar toe
Verdriet
Weer opnieuw?!
Echt serieus?!
Hoe kan het?!
Wanneer houdt dit eens een keer op
Hier moet ik dus tijd voor nemen
Maar wat is dat dan precies?
En kan iemand mij dan vertellen wat ik moet doen?
Want alleen maar ermee zitten, lost dat dan iets op?
Zal ik dan op een gegeven moment,
zonder analyserend hoofd,
het licht weer zien?