Ik aanschouw een schreeuwende, krijsende, huilende Sanna
Die pijn heeft
Ik kan haar pijn niet weg nemen
Dan ben ik niet eerlijk en doe ik haar te kort
Dus zal ik haar moeten aanschouwen
Daar in het verleden heeft zij verdriet
Is ze boos
Alleen
In de steek gelaten
Heeft ze pijn
Daar kan ik het niet voor haar veranderen
Maar ik kan haar wel vasthouden,
optillen
en mee nemen naar het ‘nu’
Daar heeft ze mij
Geef ik haar de genegenheid waarnaar ze verlangt
En geef ik haar al die genegenheid en liefde die ze verdient
Bewustwording dat ik nog steeds aan het rouwen ben
En dat, dat niet zo snel voorbij is
Acceptatie
De weg naar genezing en heling duurt gewoon iets langer
Mezelf toe staan die tijd nog meer te nemen
Ik hoef niet in herinneringen uit het verleden te blijven
of beelden op te roepen
om mamma dicht bij me te houden
Uit angst dingen met haar en van haar te vergeten
Het is oké om dingen te vergeten
Want één ding zal ik nooit vergeten
En dat is de liefde die we voor elkaar voelen
Ja, misschien vergeet ik hoe ze klinkt
Raak ik haar stem
en de gesprekken met haar kwijt
Die gesprekken waarnaar ik heb gegrepen
aan vast heb gehouden
Om te overleven
Ze zijn niet meer nodig
Ik kan terug keren naar het gevoel van liefde
tussen mij en haar
Dat ik binnenin me draag
Dat is genoeg
En al het andere maakt ruimte voor het nieuwe
Voor ‘echte’ gesprekken
Voor ‘echte’ intimiteit
Dat waar ik stiekem zelf zo bang voor ben
Ik verlang ernaar
Maar als ik hoor wat S. me hierover terug geeft
ben ik ook bang voor die ‘echte’ verbinding
en ‘echte’ intimiteit
Ik weet niet wat er gaat gebeuren
Maar ik weet wel dat ik dit onderzoek aan wil gaan
Wat dit dan ook betekent
Of gaat betekenen.