Ik heb de afgelopen maanden toegestaan lief te zijn voor mezelf
En de kleine Sanna
Ik vertel jou over dat er een neiging was
Een wil ergens om jouw pijn weg te nemen
“Dat is niet jouw taak” , zeg jij
Dat klopt en dat weet ik ook
Ik kan huilen, voorzichtig
Iets voorzichtiger dit keer
Dit keer is er iets minder pijn
Maar hier is niks uit opgemaakt
Als in, de volgende keer zal die er weer zijn
Of je laat niet alles toe
Oordelen
Of je proces gaat nu goed
En fout als ik zou ontdekken wanneer er een volgende keer meer pijn is
nee, er is niks van dat
Alleen het moment
En dat voelt goed
Dat ik met de rest, dat wat normaal allemaal in m’n hoofd zou verschijnen, allemaal niet mee bezig hoef te zijn
En daar is ze
Mamma
Ze glimlacht warm en liefdevol
Ze roept me, zoals ze kleine Sanna roept
Wederom vol liefde
Ze is op afstand
Komt dichterbij
Ik ben niet bang
Maar blij haar te zien
Ze neemt me mee in vogelvlucht door momenten in m’n leven
Aan de deur bij het slapen gaan
Bij m’n roze rolgordijn kamer
Waar ze zegt; “I love you”
En ik zeg; “I love you too”
In de tuin bij de schommel
Warm bij haar in bed
Zelfs naar de plek in mijn babykamer
Ze blijft me roepen
En door deze herinneringen heen leiden
We stoppen bij het moment dat ze me mee neemt naar onze bruine leren bank aan de Jan Voermanstraat
Waar we op onze rug liggen tegenover elkaar
Met onze voeten tegen elkaar aan
We ‘fietsen’
We kijken samen met liefde en warmte naar dit moment
En tegelijkertijd zijn we ook samen daar, dat echt aan het doen
Wanneer dit zich in mij afspeelt
Huil ik af en toe
Ook jouw lichaam begint te shaken
Ook hij huilt nu
En dit houdt even aan
Verstrengeld in elkaar, draai ik mijn hoofd naar links
Om bij het volgende beeld te komen
Daar is mamma weer
Ze kijkt naar ons
Ze brengt mijn hand naar zijn rug en drukt hem stevig aan
Ik houd hem goed vast
Dan neemt mamma het over
Het is haar hand die hem nu troost
Ze is de schoonmoeder aan het zijn
Maar daarna is ze ook zijn moeder
In haar wereld maakt dat allemaal niet meer uit
Zijn we allemaal kind
Ze houdt hem vast alsof het haar eigen kind is
En ik vind dit goed
Ik vind het mooi
Ik ben blij en voel me warm bij dat mamma hem troost
Het moment neemt tijd
Dan komt er opnieuw iets bij me binnen :
Ik denk dat ik jou iets teveel verantwoordelijkheid heb gegeven in dit proces
Iets teveel in je handen heb geduwd
Ik vertel dit aan hem en vervolg :
Ik denk dat wat ik van jou verlangde niet allemaal voor jou bedoeld was
Het is door de war gaan lopen
Wat voor jou was en wat voor m’n ouders
De taak van mijn ouders
We blijven liggen op de bank
Totdat we organisch uit deze wereld stappen
Twee werelden die zo dicht bij elkaar liggen
Waar ik steeds sneller en makkelijker in en uit stap
Ik heb makkelijk toegang
En er verschijnen veel dingen op m’n netvlies
Het ene moment hier
En het andere moment in no time weer daar
Maar waar ik me sterk voel is dat ik het onderscheid kan maken :
Dit was toen daar
En dit is nu hier
En dat ik meer controle lijk te hebben over of ik daar naartoe wil als het zich aandient
En wanneer niet
Maar ook kan sturen wat ik bekijk
Wat ik verander om mezelf te dragen
Wat Sanna en ik tegen elkaar zeggen
We horen elkaar
Ik krijg inzichten
En kan Sanna liefdevol toespreken
Liefdevol naar Sanna en naar mezelf
Ik die Sanna komt lief hebben
En soms ook komt redden
Daar haar mijn opgedane inzichten te vertellen en uit te leggen